بررسی فراوانی و عوامل خطر مرتبط با باکتریوری بدون علامت در بیماران دیابتی بستری دربیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال ۱۳۸۶

سابقه و هدف: بین باکتریوری بدون علامت و بروز عوارض در بیماران دیابتی تناقض وجود دارد . هدف از انجام این مطالعه بررسی شیوع و عوامل مرتبط با باکتریوری بدون علامت در بیماران دیابتی بستری در بیمارستان بود . مواد و روش ها : این مطالعه مقطعی در سال 1386 در بیمارستان شهید بهشتی کاشان بر روی 100 بیمار مبتلا به دیابت ملیتوس انجام گرفت و پارامترهای دموگرافی بیماران در یک پرسشنامه استاندارد ثبت شد . نمونه­های ادرار از میانه جریان و به صورت استریل جمع آوری شد و بلافاصله به آزمایشگاه منتقل گردید . وجود حداقل 105 کولونی باکتریایی از میکروب­های اوروپاتوژنیک در هر میلی لیتر از کشت دو نمونه ادرار از بیمار بدون علامت عفونت مجاری ادراری به عنوان باکتریوری بدون علامت تعبیر گردید . نتایج تحقیق با استفاده از تست های آماری مجذور کای و فیشر و or و ci آنالیز گردید. نتایج: باکتریوری بدون علامت در 20 بیمار (16 زن و 4 مرد ) مشاهده شد . شایع ترین میکروارگانیسم­های جدا شده شامل اشرشیا کلی در 10 مورد، استافیلوکوکوس کواگولاز منفی در 6 مورد، گونه های کلبسیلا در 2 مورد، استافیلوکوک ارئوس در 1 مورد، و پسودوموناس ائروژینوزا در 1 مورد بود . نتایج تحقیق ارتباط معنی داری را بین بروز باکتریوری و استفاده از سوند ادراری ( 003/0 p= ) نشان داد . شانس باکتریوری بدون علامت در بیمارانی که دارای سوند ادراری بودند 13 برابر نسبت به بیماران فاقد سوند بود. نتیجه گیری : با توجه به شیوع باکتریوری بدون علامت در بیماران دیابتی و ارتباط آن با سونداژ ادراری بهتر است حتی المقدور از گذاشتن غیر ضروری سوند ادراری در این بیماران اجتناب کرد.